Documentário “Schwarze Adler” (Águias Negras)
Dokumentarci “Schwarze Adler” (Black Eagles)
Os documentários sobre futebol na Alemanha sempre foram sobre os triunfos.
Da lendária final de 1954 em Berna a Franz Beckenbauer, Günther Netzer, o Sommermärchen de 2006 ou os sucessos de Silvia Neid com a equipa de futebol feminino.
O documentário Schwarze Adler (Águias Negras) muda a perspetiva e analisa as histórias pessoais de jogadores negros da seleção alemã desde o fim da Segunda Guerra Mundial. É um documentário emocionante que deixa claro a perpetuação do racismo estrutural na sociedade.
Em 1997, Otto Addo e Gerald Asamoah jogaram juntos pelo Hannover 96 num jogo decisivo contra o Energie Cottbus. Ambos sofreram insultos racistas, incluído através do arremesso de bananas para o campo. Uma experiência extrema, como Asamoah relatou mais tarde. Mesmo assim, decidiu jogar pela seleção alemã, Otto Addo, por outro lado, decidiu jogar pela seleção do Gana.
Quase 10 anos depois, a Alemanha disputou o Mundial de 2006 no seu país. Existia um clima de alegria e intercâmbio cultural, os jogadores estavam radiantes. Entre eles estava Gerald Asamoah, o qual foi considerado fundamental para a união da equipa alemã, era a personificação da atmosfera calorosa da Alemanha e foi responsável pelo clima socialmente descontraído. Representou um país que parecia ter finalmente superado o racismo.
Apenas três meses depois, e um dia após a adoção de uma política antirracismo pela DFB, essa imagem desapareceu da mente das pessoas. Numa partida da Liga Alemã contra o Hansa Rostock, Gerald Asamoah foi vítima de insultos racistas. Todos viram o desespero crescente do jogador, o qual olhou incrédulo para os rostos odiosos das bancadas de adeptos da equipa adversária.
Esta é uma de catorze histórias relatadas no documentário – dos primeiros internacionais negros Erwin Kostedde e Jimmy Hartwich, a Anthony Baffoe e Otto Addo, aos internacionais femininos Steffi Jones e Shary Reeves, e aos jovens internacionais Jordan Torunarigha e Jean- Manuel Mbom.
O que resta é a triste e amarga constatação de que o racismo e a discriminação ainda estão firmemente enraizados. O racismo que não está presente apenas nas agressões verbais e físicas, mas subtilmente presente no dia-a-dia: durante o treino, nas interações com outros jogadores ou na interação com o treinador.
Este documentário reforça a necessidade de implementação de programas educacionais como o Safe Zone, com o objetivo de prevenir a radicalização e formar treinadores como multiplicadores.
O documentário está disponível no Amazon Prime Video alemã. A versão legendada em inglês será lançada no final do verão.
Dokumentarci o nogometu v Nemčiji so do sedaj vedno govorili o zmagah.
Od legendarnega finala leta 1954 v Bernu do Franza Beckenbauerja, Güntherja Netzera, “Sommermärchen” 2006 ali uspehov Silvie Neid z žensko nogometno ekipo.
Dokumentarec »Schwarze Adler« (Black Eagles) spreminja perspektivo in obravnava osebne zgodbe temnopoltih ljudi (PoC) v dresu nemške reprezentance od konca druge svetovne vojne. Je ganljiv in razburljiv, ter gledalcem jasno pokaže, da je bil strukturni rasizem v družbi vedno bil prisoten in še vedno obstaja.
Leta 1997 sta Otto Addo in Gerald Asamoah skupaj igrala za Hannover 96 v odločilni tekmi na izpadanje proti Energie Cottbusu. Oba sta prejela hude rasistične žaljivke in v njiju so metali banane. Za oba je bila to ekstremna izkušnja, kot je kasneje o tem poročal Asamoah. Kljub temu se je odločil igrati za nemško reprezentanco, Otto Addo pa se je odločil igrati za reprezentanco Gane – tudi zato, ker se zaradi sovražnosti do njega ni čutil kot Nemca.
Skoraj 10 let pozneje je Nemčija doživela svetovno prvenstvo 2006 v svoji državi. Multikulturna izmenjava, srečni ljudje in povsod in sijoči igralci. Sredi vsega je bil takrat Gerald Asamoah, samooklicani ekipni DJ in utelešenje toplega nemškega vzdušja. Glede na tako imenovano “poletno pravljico” je bil Gerald Asamoah tisti, ki je združil tako veselje do igre kot sproščeno družbeno razpoloženje in predstavljal državo, za katero se je zdelo, da je končno premagala rasizem.
Le tri mesece pozneje, in le en dan po tem, ko je DFB sprejel odredbo proti rasizmu, se zdi, da je podoba rasizma izginila iz misli ljudi. A kljub temu so na tekmi pokala DFB proti Hansi Rostock so navijači iz tribune Geralda Asamoaha napadli z rasistično žaljivko. Vsi so lahko videli vse večji obup igralca, ki je nezaupljivo gledal v sovražne in radikalizirane obraze tribun.
To je le ena od skupno štirinajstih zgodb, ki jih dokumentarni film predstavlja – od prvih mednarodnih PoC-jev Erwina Kosteddea in Jimmyja Hartwicha, do Anthonyja Baffoeja in Otta Adda, pa do mednarodnih žensk Steffi Jones in Shary Reeves ter mladih reprezentantov Jordana Torunarighe in Jean- Manuel Mbom.
Ostaja nam žalostno in grenko spoznanje, da sta rasizem in diskriminacija še vedno trdno zakoreninjena. Ni nujno, da je to očitno in jasno vidno, lahko je tudi subtilno: dogaja se lahko med nogometnim treningom, v interakciji z drugimi igralci ali v interakciji s trenerjem. Zaradi tega je še toliko bolj pomembno izvajanje in nadaljnji razvoj izobraževalnih programov, kot je SafeZone, da bi s tem preprečili radikalizacijo in usposobili trenerje kot izobraževalce. Če je kdo do sedaj dvomil v to, mu dokumentarni film ponuja odgovor.
Dokumentarec je trenutno na voljo na Amazon Prime Video in od 18. 6. 21 na ZDF in ZDF-Mediathek brezplačno. Poleg tega bo pozneje poleti izšla različica z angleškimi podnapisi za mednarodni ogled.
